Συχνές ενδείξεις αμυγδαλεκτομής είναι οι συχνές υποτροπές πυώδους αμυγδαλίτιδας (τουλάχιστον 2-3 επεισόδια ανά έτος), το περιαμυγδαλικό απόστημα, η προσβολή από στρεπτόκοκκο.

Η επέμβαση γίνεται με laser αλλά αυτό που πραγματικά μειώνει το μετεγχειρητικό πόνο είναι η επιδεξιότητα και ο προσεκτικός χειρισμός των ιστών με απαλές κινήσεις.
Μετά το χειρουργείο ο ασθενής μιλά κανονικά και για μια εβδομάδα τρέφεται με μαλακές και κρύες τροφές.

Ο ρόλος των αμυγδαλών σχετίζεται με την άμυνα του οργανισμού.
Μέχρι την ηλικία των 4-5 χρόνων είναι απαραίτητες για τον οργανισμό, διότι  βοηθούν στην ανάπτυξη του ανοσοποιητικού συστήματος. Μετά την ηλικία αυτή ο οργανισμός δεν τις έχει ανάγκη. Έτσι, αν κάνουν συχνές φλεγμονές ή έχουν χρόνια φλεγμονή πρέπει να αφαιρεθούν, διότι μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στο σώμα μας ιδίως στην καρδιά και τα νεφρά.

Μερικές φορές οι αμυγδαλές είναι πολύ μεγάλες και μπορεί να αποφράσσουν το φάρυγγα. Στα παιδιά η κατάσταση αυτή είναι πιο συχνή και ευθύνεται για άπνοιες στον ύπνο, που οδηγούν σε καταπόνηση της καρδιάς και των πνευμόνων. Εάν συμβαίνει αυτό χρειάζεται να αφαιρεθούν οι αμυγδαλές άμεσα. Όταν το παιδί είναι μικρότερο των 4 χρόνων, μπορούμε να αφαιρέσουμε τμήμα των αμυγδαλών, να κάνουμε δηλαδή μερική αμυγδαλεκτομή ή αμυγδαλοτομή. Στους ενήλικες οι μεγάλες αμυγδαλές συμμετέχουν στο ροχαλητό και στις άπνοιες στον ύπνο με τις γνωστές συνέπειες.

Τα τελευταία χρόνια η εξέλιξη της τεχνολογίας των Lasers και της μικροχειρουργικής μας βοήθησαν να κάνουμε σχεδόν αναίμακτα την εγχείρηση, να μειώσουμε στο ελάχιστο τον πόνο και να έχουμε γρήγορη ανάρρωση. Με την τεχνολογία αυτή έχουμε επίσης τη δυνατότητα να αφαιρέσουμε λεπτομερώς κάθε αμυγδαλικό ιστό και να μη μείνουν υπολείμματα που μπορεί να προκαλέσουν μελλοντικά περισσότερα προβλήματα.

Η επέμβαση της αδενοτομής πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία και η διαρκειά της είναι περίπου 20 λεπτά. Κατά την διάρκεια της επέμβασης αφαιρρούνται οι αδενοειδείς εκβλαστήσεις έτσι ώστε να αποκατασταθεί η ρινική αναπνοή. Ο ασθενής ανανύπτει αμέσως και εξέρχεται από το νοσοκομείο την ίδια ημέρα. Δεν παρουσιάζει οιδήματα, εκχυμώσεις και πόνο. Σιτίζεται από το στόμα την ίδια μέρα.

Μετά το χειρουργείο ο ασθενής θα πρέπει να τρέφετα με μαλακές δροσερές τροφές και να αποφεύγει τα καυτερά και όξινα φαγητά για λίγες μέρες.

Ο ασθενής μετά από μερικές μέρες μπορεί να επιστρέψει στην εργασία ή στο σχολείο του και είναι απαραίτητο να αποφεύγει την έντονη σωματική και αθλητική δραστηριότητα για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα.
Στο τέλος θα αποκατασταθεί η ρινική αναπνοή και θα εξαλειφθούν τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιάζει ένας άνθρωπος με κρεατάκια, όπως άσχημος ύπνος, ροχαλητό, βαρηκοία, κλπ.

Τα κείμενα αποσκοπούν στην ενημερωσή σας για ΩΡΛ ασθένειες και εξετάσεις και σε καμμία περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ιατρική γνωμάτευση.

Είναι η συλλογή «μη μολυσμένου υγρού» μέσα στο μέσο αυτί, λόγω κακής λειτουργίας της ευσταχιανής σάλπιγγας, με αποτέλεσμα παροδική κατά κανόνα βαρηκοΐα, μέτριου βαθμού ενώ πολλές φορές αναφέρεται ως μη πυώδης μέση ωτίτιδα, μέση ωτίτιδα με υγρό ή κολλώδες αυτί (glue ear).

Το υγρό στην εκκριτική ωτίτιδα είναι πρακτικά στείρο, αν και καλλιέργειες είναι θετικές για παρουσία μικροοργανισμών σε ποσοστό 40%. Η νόσος παρουσιάζεται σε παιδιά σε ποσοστό 70 έως 80%, αλλά μπορεί να παρουσιαστεί και σε οποιαδήποτε ηλικία. Απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάπτυξή της είναι ο φτωχός αερισμός της κοιλότητας του μέσου ωτός μέσω της ευσταχιανής σάλπιγγας.

Το κύριο σύμπτωμα είναι η βαρηκοΐα αγωγιμότητας που προκαλεί. Η βαρηκοΐα ποικίλλει, ακόμα και από μέρα σε μέρα και μπορεί για μεγάλα διαστήματα να παραμείνει αδιάγνωστη, ιδιαίτερα στα μικρά παιδιά. Οι γονείς συνήθως θεωρούν ότι το παιδί τους «δεν θέλει να τους ακούσει» ή τους αγνοεί ή δεν μπορεί να συγκεντρωθεί εύκολα.

Ο τυπικός ειδικός έλεγχος σε πρόβλημα ιλίγγου περιλαμβάνει

• Έλεγχο της ακοής (τονική ακουομετρία, τυμπανομετρία, αντανακλαστικά αναβολέα, ενίοτε ομιλητική ακουομετρία)
• Ωτοακουστικές εκπομπές
• Ακουστικά προκλητά δυναμικά του εγκεφαλικού στελέχους και ενίοτε ηλεκτροκοχλιογραφία
• Βιντεονυσταγμογραφία (έλεγχος των λαβυρίνθων)

Τα αίτια που προκαλούν ίλιγγο-αστάθεια είναι:

• Καλοήθης παροξυσμικός ίλιγγος θέσης. Οφείλεται στην αποκόλληση κρυστάλλων μέσα στο λαβύρινθο, οι οποίοι κατά την κίνηση του κεφαλιού ερεθίζουν συγκεκριμένα σημεία του λαβυρίνθου και προκαλούν ίλιγγο. Συνήθως διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα, αν και το αίσθημα της ζάλης μπορεί να παραμείνει για ώρες.
• Νόσος Meniere (Μενιέρ). Πρόκειται για προοδευτική πάθηση, η οποία μπορεί να συνδυάζει τον ίλιγγο με βαρηκοΐα και εμβοές (βουητά). Ο ίλιγγος μπορεί να διαρκέσει πολλές ώρες και η κατάσταση αρκετές ημέρες. Χαρακτηριστικό της πάθησης είναι ότι υποτροπιάζει.
• Λαβυρινθίτιδα. Είναι φλεγμονή του λαβυρίνθου, η οποία μπορεί να οφείλεται στη δράση μικροβίων και η οποία προκαλεί πολύ έντονα συμπτώματα με προβλήματα και από την ακοή και από την ισορροπία.
• Ιστορικό κακώσεων και ωτοχειρουργικών επεμβάσεων.
• Ακουστικό νευρίνωμα. Πρόκειται για όγκο του ακουστικού νεύρου κατά την πορεία του προς τον εγκέφαλο. Προκαλεί προοδευτικά προβλήματα όχι μόνο στην ακοή, αλλά και στην ισορροπία. Ανησυχητικό σύμπτωμα είναι το να έχει κανείς βουητά ή/και πτώση της ακοής μόνο από το ένα αυτί.
• Σκλήρυνση κατά πλάκας. Είναι προοδευτική εκφυλιστική πάθηση του κεντρικού νευρικού συστήματος. Σε αρκετές περιπτώσεις τα αρχικά συμπτώματα είναι βουητά στα αυτιά, διαταραχές ισορροπίας-αστάθεια και ελάττωση της κατανόησης της ομιλίας σε θόρυβο. Ο λεπτομερής έλεγχος είναι ανάλογος της διερεύνησης του ακουστικού νευρινώματος.

   

Υπολογίζεται οτι περίπου το 14% του πληθυσμού υποφέρει απο συμπτώματα παραρρινοκολπίτιδας ( η γνωστή γενικά σαν ιγμορίτιδα ), ενώ 1 με 2 % των ενηλίκων έχει χάσει την αίσθηση της όσφρησης και της γεύσης σε σημαντικό βαθμό.

Ένα λεπτό φωτιζόμενο εργαλείο , το ενδοσκόπιο, εισέρχεται μέσα στην μύτη και ο ιατρός εξετάζει το εσωτερικό της μέσα απο αυτό. Με αυτό τον τρόπο ο ιατρός μπορεί να διαπιστώσει, τι είναι αυτό που προκαλεί την απόφραξη, βλέποντας σημεία του εσωτερικού της μύτης που έως τώρα ήταν δύσκολο να ελεγχθούν και χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία, να διορθώσει την απόφραξη και να βελτιώσει την αναπνοή.

Η επέμβαση αυτή γίνεται χωρίς εξωτερικές τομές, μέσω του εσωτερικού της μύτης και έχει σαν σκοπό την αύξηση του ποσού του αέρα που κυκλοφορεί στους κόλπους και την σωστή παροχέτευση των βλεννογόνων μέσα στην μύτη. Έτσι μπορεί να :

• Ανακουφίσει την απόφραξη της μύτης.
• Ανακουφίσει απο πόνους στο πρόσωπο.
• Βελτιώσει την αναπνοή.
• Βελτιώσει την γεύση και όσφρηση.

Επίσης είναι πολύ αποτελεσματική για να διορθώσει :

• Παραρρινοκολπίτιδα.
• Στραβό διάφραγμα.
• Πολύποδες.
• Ογκους της μύτης.

Η ενδοσκοπική χειρουργική τείνει να γίνει μέθοδος εκλογής απο όλο και περισσότερους ιατρούς και αυτό γιατί :

• Είναι λιγότερο επώδυνη.
• Δεν αφήνει ουλές.
• Προκαλεί λιγότερη αιμορραγία.
• Προκαλεί λιγότερη δυσφορία μετά την επέμβαση.
• Απαιτεί ηπιότερο πωματισμό (γάζες στην μύτη), μετά το χειρουργείο.
• Έχει γρηγορότερη περίοδο ανάνηψης.
• Έχει μεγαλύτερο ποσοστό επιτυχίας.

Το ρινικό διάφραγμα μπορεί να είναι σκολιό (στραβό) εκ γενετής, ή μπορεί να έχει τραυματιστεί από προηγούμενη κάκωση της μύτης ή χειρουργική επέμβαση.
Το στραβό ρινικό διάφραγμα προκαλεί μερική ή ολική απόφραξη στη μία ή και τις δύο θαλάμες της μύτης, έτσι ώστε ο ασθενής να μην μπορεί να αναπνεύσει άνετα από τη μύτη δύσπνοια και κόπωση κατά την διάρκεια της ημέρας, ροχαλητό και άπνοιες στον ύπνο.
Προκαλεί επίσης ιγμορίτιδες, ωτίτιδες, συχνές ρινίτιδες, κεφαλαλγίες, "μπούκωμα" στα αυτιά και εμβοές.

Η επέμβαση γίνεται με ολική αναισθησία και έχει διάρκεια μισής ώρας. Κατά την επέμβαση γίνεται μια μικρή, κρυφή τομή στο εσωτερικό της μύτης και αφαιρούνται μικρά τμήματα χόνδρου και οστού με ειδικά εργαλεία.

Όταν είναι υπερτροφικές, εμποδίζουν σημαντικά την αναπνοή. Η υπερτροφία των κογχών είτε υπάρχει εκ κατασκευής είτε δημιουργείται από την αλλεργική ρινίτιδα και από την κατάχρηση των ρινικών sprays (αποσυμφορητικών).

Στην πλειοψηφία των περιστατικών, συνυπάρχουν υπερτροφικές κόγχες και στραβό διάφραγμα για αυτό και χειρουργούνται μαζί.

Η επέμβαση στις ρινικές κόγχες έχει στόχο να τις συρρικνώσει και γίνεται με laser ή ραδιοσυχνότητες.

Ακόμα αποτελεσματικότερη είναι η κογχοπλαστική όπου αφαιρούνται τμήματα της ρινικής κόγχης.

Η επέμβαση γίνεται και με τοπική αναισθησία και είναι ανώδυνη μετεγχειρητικά.

Συνήθως ροχαλίζουμε περιστασιακά, αλλά αν το ροχαλητό συμβαίνει συχνά μπορεί να επηρεάσει την ποσότητα και την ποιότητα του ύπνου μας καθώς και αυτήν των άλλων μελών της οικογένειας.

Ηλικία: Στη μέση ηλικία, παρατηρείται μικρή στένωση του λαιμού μας, που συνοδεύεται με μείωση του τόνου των μυών αυτού.
Κατασκευή: Οι άνδρες έχουν πιο περιορισμένη δίοδο του αέρα από ότι οι γυναίκες και έτσι έχουν περισσότερες πιθανότητες να ροχαλίζουν. Ένας στενός λαιμός, ένα λυκόστομα, οι διευρυμένες αδενοειδείς εκβλαστήσεις (κρεατάκια), συμβάλλουν στην εμφάνιση του ροχαλητού.
Προβλήματα της μύτης και των κόλπων. Αποκλεισμένοι αεραγωγοί ( π.χ. από βλέννα) κάνουν δύσκολη την εισπνοή με αποτέλεσμα να δημιουργείται ένα κενό στο λαιμό, που μπορεί να οδηγήσει σε ροχαλητό.
Παχυσαρκία: Η εναπόθεση λίπους και ο κακός μυϊκός τόνος συμβάλλουν στο ροχαλητό.
Αλκοόλ, κάπνισμα και τα φάρμακα. Η πρόσληψη αλκοόλ, το κάπνισμα και ορισμένα φάρμακα μπορούν να αυξήσουν την μυϊκή χαλάρωση που θα οδηγήσει σε ροχαλητό.
Η στάση του ύπνου. Αν κοιμηθείτε ύπτια (ανάσκελα) δημιουργείται χαλάρωση του μυϊκού τόνου του λαιμού σας, με αποτέλεσμα να μπλοκάρεται ο αεραγωγός και να προκαλείται ροχαλητό.

Η επέμβαση είναι απόλυτα ασφαλής και ανώδυνη. Ο ασθενής δεν πρέπει να μιλά για 2 – 3 ημέρες ή και λίγο περισσότερο αναλόγως τους προβλήματος. Μετά η ομιλία είναι καθαρή και η αναπνοή από το λάρυγγα γίνεται πιο ελεύθερα.

Το μέγεθος της σταφυλής μπορεί να μειωθεί με τοπική αναισθησία, με τη χρήση laser ή ραδιοσυχνοτήτων. Η διόρθωση της καμάρας και η τοποθέτηση της σταφυλής σε υψηλότερη θέση γίνεται με ειδικές ραφές.

Με την πλαστική σταφυλής μειώνεται σημαντικά το ροχαλητό και διευρύνεται το εύρος του φάρυγγα.

Η σταφυλή δεν πρέπει να αφαιρείται τελείως.